Koku alma, burundan ve ağızdan alınan havanın içinde taşınan "Koku Molekülleri"nin, burnun yaklaşık 7 cm gerisinde, üst konka ve burun kemiği etrafında bulunan, yaklaşık 1 cm2 lik "Koku Alanı"na ulaşması ile başlar. Koku moleküllerinin "Koku Alanı"na ulaması için normal nefes alma dışında, burun kaslarının sürece daha aktif katıldığı ve havayı burun çatısında bulunan "Koku Alanı"na daha fazla yönlendirebildiği koklama davranışı ile yönlendirilir. Görme için göz hareketleri ne kadar gerekliyse, koku almak için de koklama davranışı o kadar gereklidir. Sağ ve sol burun boşluğu içerisinde yerleşmiş olan koku koku alanlarının her birinde hava içerisindeki koku molekülleri burunda bulunan koku alanına ulaştıktan sonra, bu bölgedeki epitel içerisinde çözünür ve "Koku Reseptör Hücresi" ile etkileşime girer.
Koku reseptör hücresi üzerinde Koku Bağlayıcı Proteinler bulunur. Koku bağlayıcı proteinler ile koku molekülleri etkileşime geçtikten sonra koku reseptör hücresinde bir elektriksel aktivasyon oluşur. Bu elektiriksel sinyal önce koku soğancığına oradan da beyindeki koku merkezlerine iletilir. Beyinde mevcut sinyal işlenir ve alınan kokunun tanımlaması gerçekleşir.